کد مطلب:188862 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:167

قلب و انواع آن
قلب - به معنای آن حقیقتی كه مركز معارف و ادراك آدمی است و نه آن عضو مادی بدن كه با انبساط و انقباض خود خون را در بدن به گردش وا می دارد. در انسان ها دارای تفاوت و گوناگونی است. و یكی از جنبه های خودشناسی، شناخت حالات روحی و خصلت های قلب می باشد.

امام باقر (ع) می فرماید:

قلب ها بر چهار گونه اند:



[ صفحه 292]



1- قلبی كه در آن نفاق و ایمان به هم آمیخته است.

2- قلب واژگون.

3- قلب مهر شده و مسدود.

4- قلب نورانی و درخشان.

اما قلب مهر شده - كه در آن حق راه نمی یابد - قلب منافق است.

و قلب نورانی، قلب مؤمن است.

و قلب واژگون، قلب مشرك است.

و قلب دارای ایمان و نفاق، قلب گروهی بود كه در طائف می زیستند اگر بر نفاق مردند هلاك شده و اگر بر ایمان جان سپردند نجات یافته اند. [1] .

امام (ع) درباره ی قلبی كه در آن ایمان و نفاق با هم وجود دارد، اشاره به مصداقی در محیط آن عصر كرده است ولی از توضیح آن حضرت استفاده می شود كه این گروه دارای این مشخصه بوده اند كه گاهی در میدان ایمان حضور می یافته اند و زمانی تحت وساوس درونی و بیرونی گرفتار نفاق در دین می شده اند و سعادت و شقاوت آنان بدان بستگی داشته است كه در كدام حال از ایمان یا نفاق مرگشان سر رسیده باشد. و چنانچه دقت شود، حال بسیاری از مردم این گونه است یعنی در قلبشان ایمان و نفاق به گونه ای آمیخته با یكدیگر وجود دارد.


[1] الباقر (ع): القلوب اربعة: قلب فيه نفاق و ايمان، و قلب منكوس، و قلب مطبوع، و قلب ازهر و.. اصول كافي 2 / 422.